3. Going solo

Eind december alweer. Mijn excuses voor de weinige updates, ik heb het erg druk met de tijd van mijn leven hebben en al die ongein. Sebas heeft mij (drie weken geleden) verlaten. Dat was moeilijk en dat was spannend, want dat betekende dat ik één van mijn vrienden zou moeten missen en alleen zou gaan zijn. Het is mij met de paplepel ingegoten (thanks pap) dat wanneer je iets doet, je het goed moet doen. Vandaar dat ik (met die gedachte in mijn achterhoofd) vol goede moed naar de Bastilla Ecolodge ging, in diep donker noord Nicaragua, waar ik waarschijnlijk weinig mede backpackers tegen zou komen. Als ik solo zou gaan, dan zou ik dat ook goed doen. Vandaar dat ik, als een echte Veerman, in mijn eentje een hele dorm voor mezelf had daar, en mijn gezelschap op die lodge bestond uit een (veel) ouder Canadees echtpaar. Nu heb ik gelukkig nooit echt een probleem gehad met alleen zijn. Ik ben best een leuk persoon en heb daarom ook vrij vaak een geweldige tijd met mezelf. Maar ook ik heb zo nu en dan behoefte aan sociaal contact met meer dan de liefhebbende kakkerlak in de badkamer. Vandaar dat ik na een paar dagen (gevuld met vele eenzame wandelingen door geweldige natuur) op weg ging naar de grote stad Granada, klaar om nieuwe, ongetwijfeld geweldige mensen te leren kennen!

Ik was alleen een klein probleempje vergeten. wanneer het aankomt op nieuwe contacten opdoen, verander ik in een klein onzeker muurbloempje. Vandaar dat ik mezelf de eerste paar dagen in een hangmat verstopte met mijn boek terwijl ik mezelf vertelde dat ik alleen zijn echt fan-tas-tisch vond. Die leugen hield een tijdje stand maar uiteindelijk werd het steeds moeilijker te geloven dat ik inderdaad zo dol was op alleen zijn wanneer je om je heen toch echt een hoop mensen wel ziet bonden. Dus na de eerste onwennigheden, vele onzekerheden en vele motiverende gesprekken met mezelf en met vallen en opstaan werden de eerste contacten opgedaan. Kleine meisjes worden groot, zo ook dit meisje (figuurlijk gezien dan). En nu, na een paar weekjes (en nog meer zelfmotiverende speeches) heb ik een aardig beeld ontwikkeld over de mensen die ik zoal tegenkom. En om mensen lekker in hokjes te plaatsen volgen hieronder de categorieën die ik tot nu toe aan mensen herken.

De Surfdude;
Blonde haren (al dan niet in rastavorm), een gebruinde huid met een dringende behoefte te laten zien dat zijn wasbordje net zo hard is als zijn geliefde surfplank (net als een niet nader te noemen ander lichaamsdeel). reist veelal alleen (zelden met meerdere) en "volgt de golven". Heeft het leven helemaal uitgevogeld en deelt zijn levenswijsheid graag met andere surfdudes waarbij de tekst "yeah man" veel gebruikt wordt. Zo nu en dan worden deze levenswijsheden gedeeld met niet-surfdudes. wat ik tot nu toe geleerd heb is dat het leven om jezelf draait en vrienden overrated zijn. Je moet aannemen wat op je pad komt en het universum zal voor je zorgen.

De backpackende hipster;
Heeft ook het leven helemaal uitgevogeld en schroomt niet om dat aan iedereen te laten weten. reist ook alleen en heeft zijn backpack gevuld met boeken. Hierdoor is er geen ruimte meer voor kleren of zeep maar dat maakt niet uit. Persoonlijke hygiëne is voor het gewone volk waarboven zij zich verheven hebben. Is standaard teleurgesteld in het leven en de mensen die daarin voorkomen, want alleen hij snapt hoe de wereld werkt. Deze categorie valt onder te verdelen in twee; de eerste brengt zijn dagen chillend door waarbij stimulerende middelen de voornaamste voedselbron zijn. De tweede is van mening dat zijn lichaam een tempel is en zijn bovengemiddelde geest alleen kan leven in een supergezond lichaam.

De zichzelfzoekende backpacker;
Dit is de voorloper van de backpackende hipster. Heeft lief, leed, werk, familie, vrienden en liefdes voorgoed achtergelaten om de zin van het leven te ontdekken. Deze persoon gaat goed samen met de hipster. De één vertelt graag over zijn uitgevogelde leven, en de ander is er naar op zoek. Ook hierbij zijn stimulerende middelen en veel drank een must. Schijnbaar is de zin van het leven een belangrijk ingrediënt van de gemiddelde brownie.

De vakantieganger;
reist alleen of met z'n twee. Is slechts voor een korte tijd in Centraal Amerika en wil er dus uithalen wat erin zit. Dat betekent tours overdag en feestjes in de avond. Heeft hier een jaar naartoe gespaard en schroomt dus ook niet om een centje meer uit te geven. heeft thuis al uitgezocht wat er allemaal te zien en te doen is en is van plan elke LocoSatuday, SundayFunday, MartiniMonday, TastyTuesday, wastedwednessday, LadiesnightThursday en FreakyFriday to the max te vieren.

De volunteer;
Afhankelijk of je deze voor of na de volunteerjob treft reist deze reiziger alleen of met meerderen. Voorafgaand zijn ze vaak alleen en mocht hun vrijwilligerstijd er al op zitten zijn ze meestal met een groepje. Heeft de wereld verbeterd en balanst dat nu uit door hun overgebleven geld uit te geven aan souvenirs die door kinderarbeid gemaakt zijn. Is nog druk in de ontdekkingsfase van sex, drugs en een wereld zonder morele grenzen, en geniet daar met volle teugen van.

De BBFF's;
Deze zie je ook veel. De Backpackende Best Friends Forever. 2 vrienden of vriendinnen die samen de reis van hun leven gaan maken. Zijn, ondanks dat ze samen zijn, redelijk open voor nieuwe contacten. Vervolgens worden deze nieuwe contacten uitvoerig besproken tussen hen 2, en of deze al dan niet een deel uit mogen maken van de O.G. (Original Group). Hebben hun reis al uitgestippeld en de zin van het leven thuis al uitgevogeld, zijn dus hier om te kijken hoelang ze het leven thuis kunnen uitstellen.

Het reizende koppel;
Tot over hun oren verliefd op elkaar, op het leven en op de wereld. Serieus ik heb zelden zulke sterke relaties gezien. Besteedt een groot dagdeel aan verliefd naar de ander staren en vertelt vervolgens aan iedere willekeurige persoon wat er zo geweldig is aan zijn/haar wederhelft. Het leuke is dat sommige elkaar pas net kennen en dat ik ook koppels ben tegengekomen die al 7 jaar (of zelfs 40 jaar) samen zijn.

Sja, en dan ben ik daar. In welk hokje zal ik mezelf eens plaatsen. Ja ik heb lief en leed thuisgelaten maar met de intentie dat allemaal weer op te pakken wanneer ik terugkom. Ook weet ik behoorlijk goed wie ik ben en wat ik met mijn leven wil. Ik lees een hoop boeken maar vind persoonlijke hygiëne nog steeds een belangrijke must. Ik ben het eens met de surfdudes dat je moet aanpakken wat er op je pad komt maar zou niet weten wat ik met mezelf aanmoet als ik mijn vrienden moet missen, en daarnaast ging het surfen me ook niet heel goed af. Ik ben meerdere malen lid geweest van de O.G. (van zowel de BBFF's als de vakantiegangers) en waarschijnlijk nog vaker niet (alleen wordt het je dan niet verteld). Mijn vakantieliefdes ten spijt heb ik niet de illusie dat deze iets te maken hebben met mijn sprankelende persoonlijkheid dus ook de categorie koppel valt af... (maar mocht ik ooit iemand weten te strikken, die persoon gaat met me mee op wereldreis!) De volunteer ben ik al een paar jaar geleden geweest maar ook ik geniet schaamteloos van deze wereld waar moralen overrated zijn. En ik ben van plan te helpen bij een ecologisch schooltje in Colombia. (Hoewel dat meer CV-technisch is dan om de wereld te verbeteren).

Ik heb geen idee in welke categorie ik behoor. En ik kom ook zat mensen tegen die niet in bovenstaande categorieën passen. waarschijnlijk hobbel ik (zoals zoveel) een beetje tussen mijn zelfgemaakte hokjes door. Niet stoer genoeg om te zeggen dat de aankomende feestdagen me niets doen, en met nog teveel te ontdekken om een ticket naar Amsterdam te boeken. Ik mis jullie, en raad jullie ook vooral aan deze kant op te vliegen. Maar zolang dat nog niet het geval is, wens ik jullie gewoon een fijne kerst, met veel eten en wijn, en alvast een heel gelukkig nieuwjaar vanuit Puerto Viejo, Costa-rica

Pura Vida!