2. Dingen die je zoal leert.

Het is algemeen bekend dat mensen op reis gaan om een geweldige tijd te hebben. Daarnaast bestaat er het cliché dat je wanneer je gaat reizen, ook onwijs veel leert. Nou zijn cliché's vaak cliché's om een reden, ze zijn gewoon vaak waar. Zo ook bij mij. Zo is het niet slim om in je eentje in een auto met 3 dronken locals te zitten, dat heb ik in Afrika geleerd. Ook hier leer ik veel. Hieronder een lijstje met de dingen die ik tot nu toe wijzer ben geworden.

- Beginnende backpackers nemen te veel spullen mee.
Het wordt je door iedereen van te voren verteld; leg op je bed neer wat je mee wilt nemen, en neem vervolgens de helft mee. Maar beginnende backpackers zijn eigenwijs, ik ben ook best eigenwijs. waarom heb ik in hemelsnaam 6 dingen met lange mouwen mee? waarom mijn lange trainingsboek? waarom 2 loodzware woordenboeken? waarom een waterzak, je koopt al het water hier in flessen. waarom 5 verschillende soorten lampjes, en een vuurmaker? En waarom, echt waarom mijn hakken? Sebas gaat bijna weg, dat vind ik heel jammer maar hij kan wel de helft van de inhoud van mijn backpack terug meenemen naar Nederland, en daar ben ik stiekem wel heel blij mee...

- Boek van te voren je hostel.
Het leek zo leuk, en het klonk zo romantisch. Go with the flow, weet 's ochtends niet waar je 's avonds slaapt, laat je verrassen door wat er gedurende de dag op je pad komt. Nou, dat leuke en romantische was er vrij snel vanaf toen we in de godvergeten k*t hitte, met die te volle backpacks hostel na hostel afliepen terwijl het donker werd. En alle hostels hadden hetzelfde te melden; "we zitten vol". Uiteindelijk staarden we door een traliedeur van een, we hoopten, hostel. De man die terug staarde strompelde van ons weg. Toen wij niet reageerden draaide hij zich om en wenkte ons. Uiteindelijk hebben we daar als enige gasten in dat verlaten hotel geslapen. Hij hoefde geen naam te weten, of paspoorten te zien, alleen handje kontantje 5 eruo (in cordobas uiteraard). Ik heb met mijn leesboek daar (niet overdreven) 5 wespen doodgemept, en Sebas werd gestoken door de zesde. Sindsdien bellen we van te voren hostels of ze plek hebben, categorietje baat het niet, schaadt het niet.

- Ik overschat mezelf nogal vaak.
Sebastiaan noemt het overschatten, ik noem het liever optimisme. Ik bedoel als ik van trap 4 bij de piepjestest, naar een hardloopwedstrijd van 10 km kan, dan moet een klim niveau 3 van de 5 sterren toch prima te doen zijn? Dus daar gingen we, de vulkaan Telica op, Sebas, 2 Duitse meisjes, een Duitse jongen, de gids en ik. Ik heb in mijn leven nog nooit zoveel zweet geproduceerd. Elke porie van mijn lichaam druppelde, elk stap deed pijn, er was geen pad, we beklommen een droge rivierbedding zonder schaduw. En elke stap had ik maar één gedachte; "Ik weiger de eerste te zijn die om een pauze vraagt". Uiteindelijk raakte de Duitse jongen achterop, waardoor we even konden stoppen. Sebas deed ademhalingsoefeningen, ik zocht de eerste de beste steen op om op te zitten en de Duitse meisjes hadden het erover of ze zouden faken dat ze door hun enkel waren gegaan. Maar uiteindelijk waren we er. Telica, de vulkaan die gisteren nog brokstukken uitspuwde. en vanaf daar hebben we de zonsondergang gezien, wat echt adembenemend was. Totally worth it. En zo hebben we ook de hoofdlampjes gebruikt op de terugweg. waarbij ik overigens drie keer viel. En tussen val 2 en 3 heb ik zowel een schorpioen als een tarantula mogen aanschouwen die daar ook rondwandelden. Vandaar dat ik bij val drie alleen maar blij was dat ik niet op een beest landde.

- Ik zou in theorie best mooie benen kunnen hebben.
Let wel, het woordje 'theorie' is hier heel belangijk. Ik heb ze namelijk niet. Ik heb opgengekrapte muggenbulten, en val om de haverklap. In Leon zitten diepe gaten in de stoep, dat wist ik, daar wandelde ik namelijk al twee weken omheen tot ik op de laatste avond een grandioze smak maakte. Tijdens een bergwandeling dacht ik echt wel over een steen te kunnen springen waadoor ik nu een blauwe knie heb. En mijn pesrsonal favorite; na ruzie met een taxichauffeur, voor zijn neus, met hakken (i know, stupid) en backpack keihad tegen de grond gaan. Daadoor is nu mijn jumpsuit kapot en ziet mijn knie er weer net zo uit als afgelopen zomer (no worries mam, ik heb na een paar dagen de ontsteking kunnen stoppen). Ook het scooterrijden op Ometepe leverde twee vallen op, ik weet niet waarom maar mijn instinct is echt meer gas geven als ik op een berm afrijd. Nouja, de openingszin "what did you do to your knees?" is weer eens wat anders.

Ach en zo leer ik nog veel meer, zo zijn creditcards buigzaam als je ze in je broekzak houdt wanneer je een stevige wandeling gaat maken. En toen ik tegen Sebas zei dat hij niet zo bevooroordeeld moest doen over een Duitse backpacker die we tegen kwamen had ik niet verwacht twee dagen in dezelfde dorm te zitten met een guy die number two's doet met de deur open en midden op de dag het internet afstruint op zoek naar naaktfoto's. Mocht je in Nicaragua een bar tegenkomen waar Coffee & Lounge op de deur staat, betekent dat helemaal niet dat ze er koffie serveren, steker nog, ik werd er raar voor aangekeken dat ik dat dacht. Ook blijken sommige jongens een hekel te hebben aan het woord 'morals', helemaal gedurende SundayFunday. Ik ben er ook achter dat de ING superbehulpzaam is op het moment dat de ATM je geen geld geeft maar het wel van je rekening afschrijft, serieus, een belletje en het is geregeld! And last but not least; A cola-light a day keeps de buikkrampen away!

Nouja, ik leer veel dus, maar ik geniet nog veel meer! Ik heb op metershoge stoelen gezeten op een terras in Masaya, vanaf een paddleboard een paradijselijke zonsopgang gezien bij Laguna de Apoyo, Gefeest als een malle met SundayFunday in San Juan del Sur en zit momenteel een klein uurtje buiten Leon, aan het strand bij de Surfing Turtle Lodge. Denk hangmatten, lig/schommelstoelen, pingpongtafels, beachvolleybalveld, kampvuur, een bar met Spaanse muziek en palmbomen.

De tijd vliegt voorbij hier. Sebas gaat overmorgen alweer terug, en vanaf dan moet ik het echt alleen doen. Naast dat ik hem ga missen vind ik het stiekem ook heel spannend. Maargoed, om ook maar even met een cliché af te sluiten; out of your comfort-zone, that is where the magic happens.

Heel veel liefs en heel veel knuffels!