ik heb de algen toch al tussen mijn tieten staan!

zo een keer in de zoveel tijd komt het voor dat het leven perfect is. dat alles is zoals het hoort te zijn en dat je weet dat je dit moment nooit mag vergeten. in Afrika heb ik dat gevoel 2 keer eerder gehad. de eerste keer was vier jaar geleden, toen ik in het schemerduister olifanten heb zien drinken op 20 meter afstand terwijl wij zelf met een wijntje aan het nagenieten waren van een safari die we die dag hadden gemaakt, en de tweede keer was anderhalve maand geleden, toen ik een luipaard recht in de ogen keek. vrijdag bestond de dag simpelweg uit perfectie, en geloof het of niet, deze dag heb ik te danken aan "some-drunk-decisions" van mij en mijn huisgenootje Sandra...

twee weken geleden is Sandra bij ons in komen wonen. een gezellige meid uit Utrecht dat hier stage loopt en bruist van de energie! nadat ik haar donderdag glansrijk had ingemaakt met de Kolonisten van Catan ontstond de vraag wie er allemaal naar ViaVia gingen. Sandra ging sowieso met een colegaatje, en ik kon wel met hun mee als ik zin had. eigenlijk voelde ik er veel voor om, net als de rest, thuis te blijven, maar toen Henry aankwam met de vraag of ik nog uitging "and if not, I will take you out tonight" was de keuze snel gemaakt. "ooh! I'm so sorry but I already said to go to ViaVia tonight with Sandra, maybe another time!" vriendelijk glimlachen besloot ik hem niet te belasten met het feit dat ik dinsdag naar Zanzibar vertrek om vervolgens een een paar dagen na terugkomst naar huis te vliegen. dus de make-up erop en even later stonden we met ons eerste drankje in onze hand gezellig wat te kletsen. de collega bleek een local te zijn, genaamd Dati en haar vriend en een andere jongen (Julian en George) waren ook mee. Overigens kwamen die twee uit Engeland, maar werken en wonen in Tanzania. ondertussen had ik ook wat mensen van Projects-Abroad gespot waar ik ook mee begon te kletsen, en zo verliep de avond zeer voorspoedig. Toen heel wat drankjes later de muziek uitging ontstond het plan om niet naar huis te gaan, maar met hun mee te gaan naar een lodge. ze konden daar gratis slapen deze week, en dan konden we morgen gezellig met zijn alle gaan varen op een meertje in de buurt! Nikki, verstandig genoeg om te beseffen dat ze deze mensen net een avond kende informeerde even naar wijsheid bij Sandra, maar zij kende ze al langer, dus na een korte stop bij familie Lymo (immers, waar een meertje is, is een bikini nodig, en die moest wel eerst even opgehaald worden) reden we verder naar Usa. (Usa is een wijk, ongeveer een halfuurtje buiten Arusha) om daar om 6 uur 's ochtends twee huisjes te veroveren en we zelfs allemaal een eigen bed verkregen. (nouja, George sliep op de bank, maar dat is een detail)

toen om 11 uur mijn oogjes besloten weer open te gaan scheen de zon vel naar binnen en had ik prachtig uitzicht op een veldje, en op de achtergrond de Kilomanjaro. Sandra was al eerder wakker geworden en liet glunderend de foto's zien die ze eerder die ochtend al gemaakt had en waarop duidelijk te zien was dat dit geen lodge was waar je voor minder dan honderd euro per nacht sliep. 10 minuten nadat we het andere huisje hadden wakker gemaakt kwam iemand van het personeel aanlopen met een ontbijtje. nadat we ieder ook een blikje red-bull soldaat hadden gemaakt liepen we richting het meertje. terwijl wij wanhopig probeerde "dynamite" uit ons hoofd te krijgen (door het te zingen, wat dus ook totaal niet hielp) werd het bootje schoongemaakt voordat wij aan boord gingen. de wandeling er naartoe was al prachtig, maar varen op het meertje was dat helemaal! terwijl de apen boven ons van tak tot tak sprongen, en de toekans rakelings langs je hoofd vlogen gleden wij over het water. na een paar honderd meter kwamen we op een stukje waar wat minder algen waren, en Dati was zo dapper om als eerste in het water te springen. Sandra en George volgden, en toen ging ik, koukleum der koukleumen uiteindelijk ook het water in. en jongens, als er IETS goed werkt tegen brakheid, dan is het wel een duik in een ijskoud meertje midden in het paradijs! (dus brakheid is geen excuus meer, volgend jaar doen wij mee aan de nieuwjaarsduik!) na deze frisse ont-brakheid-sessie vaarden we langzaam terug terwijl ik nog even de quote van de dag maakte: "ach, ik heb de algen toch al tussen mijn tieten staan!" en liepen we terug naar de lodge. en net als je denkt dat het allemaal niet meer beter kan, kijk je recht in de ogen van een prachtig wit paard. voor ons huisje stonden 5 paarden te grazen! Sandra (zelf ook geen onbekende met paardrijden) en ik deden even een klein vreugdedansje, voordat we besloten toch eerst maar de algen (tussen de tieten) vandaan te spoelen. en beste mensen...DEZE LODGE HAD EEN DOUCHE!!! ik heb een half uur lang gedouched! ik heb shampoo gebruikt, conditioner en mijn scrubjes! en de enige reden dat ik niet driekwartier heb gedouched is doordat de geur van versgebakken brood mijn neus naar buiten lokte! brood, vers uit de oven, een heerlijke tonijnsalade en worst vers van de BBQ, ik kan me een slechtere lunch voorstellen! toen we ons buikje rond hadden gegeten gingen de jongens naar de "container" wat dat ook mocht zijn, en Sandra en ik hebben de stallen, en vissenkwekerij, een waterval, nog meer apen en een rode kikker bewonderd. op de terugweg van onze 'jungle-tocht' besloot een boom nog even een passievrucht voor ons te laten valen, die we dan ook maar meegenomen hebben, voordat we de volgende verassing van deze droomplek vonden; een zwembad! dus hup! de bikini weer aan, en met uitzicht op de grazende paarden hebben wij de rest van de dag zwemmend en zonnebadend doorgebracht.

op een gegeven moment besloten we toch maar eens terug te gaan naar huis, dus hebben we een taxi gebeld. helaas waren de paarden alleen bestemd voor gasten (die ook daadwerkelijk betaalden om daar te slapen) maar misschien was het dan ook allemaal een beetje te mooi geweest, ik bedoel, ik had de afgelopen 24 uur (dus inclusief donderdagavond) nog geen 20 euro uitgegeven, dus echt te klagen had ik niet! eenmaal thuis ben ik snel mijn bedje ingedoken omdat ik toch wel een beetje moe was en ik de volgende dag om 5 uur op moest. maar uiteraard niet voordat ik mijn zelfgevonden toetje opgesmuld had, de passievrucht! Lang leve de connecties van Sandra!!!
http://www.ngare-sero-lodge.com/index.htm

pattyscore: 6.5


okee, dit stukje tekst had ik eigenlijk niet gepland, maar net terwijl ik mijn verhaal hierboven nog eens overlas kwam Illona zenuwachtig de kamer binnenlopen met de mededeling dat ze iets in de keuken had gehoord, maar niet wist wat het was. avontuurlijk als ik ben besloot ik op onderzoek uit te gaan (stel je voor, nikki in haar korte jurkje, op blote voetjes, met een mes in haar hand die de keuken binnensluipt, can you picture it?) voorzichtig deed ik het licht aan, en met Illona in de achterhoede keken we de keuken rond. Illona wees me de pan aan van waaronder ze het geluid had gehoord en ik gaf (wat ik heel dapper van mezelf vond) een klap met het mes tegen de pan...geen reactie. ik wilde net Illona vragend aankijken toen met een luide klap de deksel van de pan vloog, en er een vieze dikke harige rat uitsprong! hij sprong een meter de lucht in, landde op een stopcontact en klom via de draad omhoog! keihard gillend en wild met het mes zwaaiend rende ik achter Illona aan (ook gillend) de keuken uit de woonkamer in terwijl ik half schreeuwend tegen Catherine riep dat er een rat in de keuken was en tegelijkertijd Andrew met mijn ogen probeerde duidelijk te maken dat dit toch zeker wel reden was voor paniek. Andrews wenkbrauwen gingen even omhoog voordat hij al zijn aandacht weer op zijn ipod richtte en Catherine antwoordde "I know" zonder haar blik van de tv los te maken. terwijl Illona haar camera uit onze kamer haalde hoorde ik Andrew nog net zeggen "sjeees, you guys need to relax, this is Africa..."
ik hoop dat ik vannacht kan slapen...