de eerste week

precies een week geleden stond ik half huilend half lachend op het punt om het vliegtuig in te stappen op weg naar het grote avontuur. mijn god! het voelt al veel langer geleden! dit heeft als voordeel dat ik me al helemaal gewend voel hier, en als nadeel dat ik jullie heel erg mis!

het is alweer een halve week sinds mijn vorige berichtje. donderdag ben ik voor het eerst uitgeweest in het schone afrika. we zijn naar een club genaamd ViaVia geweest. dit is ongeveer een kilometer van ons huis, maar in plaats van te lopen zijn we met een taxi gegaan, omdat dat veiliger is, en het kost 3 keer niets. hoe ik ga uitleggen hoe ViaVia eruit zag weet ik niet, het is totaal anders dan in Nederland, maar niet in de vorm van minder luxe, maar gewoon meer buiten. het is natuurlijk ook veel lekkerder buiten! ik ging samen met Joe, Vera en Paul. het is heel vreemd om met uit te gaan met mensen die je nauwelijks kent, maar misschien ook wel extra leuk. wat me opviel was dat zeker de helft van de mensen daar blank was. echt een local-club was het dus niet. niemand kent niemand dus iedereen praat met iedereen, en dat is super gezellig! het ene moment sta je met een stel andere vrijwilligers te dansen, en het volgende moment gewoon met een groep masaai! geniaal!

na een gezellig nachtje moest ik de volgende dag gewoon vroeg op, braaf naar kibowa toe. het scheelt dat het zo ver weg is, na een poosje lopen zie ik er een stuk wakkerder uit! hahahaha! het blijft lastig te bepalen wat je moet doen. zoalang de kinderen er zijn vermaak je je wel, maar daarna is het echt gewoon afwachten. morgen ga ik verf kopen, om de boel daar een beetje op te fleuren, want als je niets bedenkt, dan doe je gewoon niets!

zaterdag was het social-day van projects-abrooad. we gingen met alle andere volunteers naar een meer in de buurt. als je uit Denemarken komt heb je een streepje voor, want ik denk dat wel 60 procent deens is! maargoed, in het begin vind ik het altijd een beetje spannend in een grote groep, maar weer kende iedereen maar de helft, dus contacten zijn zo gelegd. na een gezellig dagje werd ik gevraagd om die avond mee uit te gaan, en achja waarom ook niet. wil ik thuis de zekerheid hebben dat ik sowieso een hoop mensen ken, ga ik hier met iemand die ik een half uur gesproken heb, en mensen wiens naam ik niet eens weet. we hadden afgesproken in een bar, en zouden daarna weer naar een andere club gaan.

jezelf vervoeren is hoe dan ook lastig in Arusha. overdag heb je de daladala's. levensgevaarlijk en je weet nooit of ze op de juiste plek stoppen. 's nachts heb je taxichauffeurs die geen woord engels verstaan, ook een hele uitdaging. nadat mijn gastzuster een heel gesprek in het swahili had gevoerd met de chauffeur, ben ik maar ingestapt in de hoop dat het goedkwam en een nagelvijl in mijn zak voor als het misging. uiteraard kwam het helemaal goed, en kwam ik heel in de bar aan. het meisje waarmee ik had afgesproken bleek helemaal lam te zijn, dus ik heb weer heel wat nieuwe contacten gemaakt. we zijn met zijn alle naar de club Masaai-camp gegaan, wat ook hartstikke gezellig was. ik ben losgegaan, heb diepe gesprekken gevoerd en heb me laten verassen door mensen tot diep in de nacht, voordat we met de taxi terug gingen.
zondag zijn we naar een zwembad in de buurt gegaan (nadat ik tot de conclusie was gekomen dat ik mijn bikini in nederland had gelaten) en ik ben al iets bruiner geworden. heerlijk!

ik mis jullie nog steeds, maar geniet ook nog steeds. ik leer steeds meer met de cultuur om te gaan, en maak me allang niet meer druk als ik in mijn eentje over straat moet. zoals mamaLymo altijd zegt; be smart, be clever, don't worry my baby...

heel veel liefs
nikki