aan tafel!

2 weken voor mijn vertrek naar afrika kwam mama met een geweldige opmerking; "reken maar dat jij in Afrika af zult vallen, de hele dag met die kinderen in de weer, en ik denk dat je het eten ook wel niet zo lekker zult vinden."

daar had ik nog niet bij stilgestaan, dus in plaats van me in te houden bij het snacken (iets wat me nooit echt goed afgaat, iedereen die met mij omgaat kan dat beamen) at ik alles wat ik lekker vond en wat zich binnen een straal van 100 meter van mij bevond. immers; wat er af komt, moet er ook aan! (volgens mij ging het origineel anders, maar deze vond ik beter klinken) dus at ik mij 2 weken lang tonnetjerond in de volle overtuiging dat drie maanden Afrika mij slanker zouden maken dan 2 jaar special-K eten.

ging ik daar even de mist in...

het begon al met dag 1. ik was net aangekomen in mijn nieuwe thuis, en mama Lymo vroeg of er iets was wat ik niet lekker vond. "I eat everything, and what I don't know, I'll try" helaas is het engels van mama Lymo niet zo goed, zij verstond fry, inplaats van try. dus mama Lymo dacht dat, zolang het maar gefrituurd was, ik het wel at. de eerste avond aten we patat, altijd een veilige keuze als gastouder, want ik ken weinig mensen die het niet lekker vinden. het vliegtuigeten was mij niet zo goed bevallen, dus at ik mijn buikje rond. heerlijk!

dag 2; het ontbijd bestond uit flensjes (dacht ik toen nog) en fruit. aan beleg hadden we suiker en jam. ik was nog steeds in de veronderstelling dat het een soort welkomst-ontbijd was, dus nam ik het er goed van. die avond aten we rijst met ciapatti, gehakt erbij, boontjes erbij, mijn eerste echte afrikaanse maaltijd, mij beviel het zeer goed!

dag 3; hetzelfde ontbijd...hmm, zou dit standaard zijn? ik besloot te informeren bij Vera. ja, dit was het standaard ontbijd, en het waren overigens geen flensjes wat ik at, maar gefrituurd brood... ik wist niet eens dat je brood kon frituren. mijn lunch had ik op Kibowa. we aten boontjes, het was absoluut niet lekker, maar het was tenminste niet gefrituurd! benieuwd naar mijn tweede afrikaanse maaltijd schoof ik die avond aan tafel... patat, rijst erbij, vlees erbij, fruit erbij. weer was het heerlijk!

dag 4; hetzelfde ontbijd, maar als lunch ugali. ugali lijkt nog het meest op geplette rijst. het is echter meel met water. dit wordt veel gegeten omdat het goedkoop is, en voedzaam. het enige nadeel, gewoon ugali is niet te eten! gelukkig kregen we er een salade bij, als je het dan door mekaar mengt, is het best binnen te houden, maar het zal nooit mijn favoriet worden. die avond aten we weer rijst, ciapatti, en spagetti.

en zo gaat het tot nu toe door. de ene dag patat met rijst, de andere dag rijst met ciapatti. soms doet ze er spagetti bij, en altijd staan er teminste 2 soorten heerlijk fruit naast. (afwisselend tussen mango, ananas, meloen, avocado en papaya) lunch eet ik op Kibowa, wat wisselt tussen rijst, ugali en bonen. wanneer ik in het weekend thuis lunch, maakt mama overigens altijd patat, het kan dus maar zo zijn dat ik gewoon twee keer op een dag patat naar binnen werk. mijn ontbijd heb ik zelf al aangepast. na vier dagen gefrituurd brood met suiker kon ik echt mijn tanden voelen wegrotten bij elke hap die ik nam. daarom eet ik nu (net als vroeger toen ik ziek was) een gewone boterham met geprakte banaan. nostalgie, en lekker! dat was ik haast vergeten! maar het blijft dat ik bijna elke dag patat eet. heerlijk gefrituurd, heerlijk vet. natuurlijk zou ik de patat kunnen laten staan, en alleen rijst met vlees kunnen eten (wat er ook altijd bij staat) maar dan heb je de patat van mama Lymo nog niet geroken/gezien/geproefd. hemels! de patat in nederland is er niets bij! mama snijd gewoon echt de aardappel in reepjes, en gooit vervolgens haar koekenpan vol met olie, daar doet ze de aardappelreepjes in en ze frituurd ze tot ze heerlijk goudgeel zijn. als je ze eenmaal geproefd hebt, kun je geen weerstand meer bieden! en ik geef me over. ik hoop nog vaag dat mijn wandeling naar Kibowa iets van het vet weghaalt, maar eigenlijk weet ik dat het zinloos is. ik hoop gewoon dat ik het vliegtuig nog inpas over 3 maanden en denk dat ik een hele nieuwe garderobe aan moet schaffen. maar dat is het allemaal waard als ik maar de patat van mama Lymo mag eten.

ik kom niet slank terug nee, maar je hebt niet echt geleefd als je de patat van mama Lymo niet geproefd hebt!

ik mis jullie nog steeds, en hou ook nog steeds vreselijk van jullie!

dikke dikke kus vanuit zonnig Afrika

ohja, voor de liefhebbers; zolang ik in Afrika ben heb ik een ander nummer; 0714363393

pattyscore: 5