verslavingen

week 3 zit er bijna op, en heeft weinig nieuws met zich meegebracht. nu ik de eerste weken overleefd heb, begint ook mijn energie een beetje op peil te komen. het bleek dat al die veranderingen toch wel heel wat energie koste, want ik heb abnormaal veel geslapen. maar nu ik hier een beetje gewend begin te raken, begin ik afkickverschijnselen te krijgen van thuis...

drug nr. 1: vrienden, familie en omgeving
ik was zeer verslaafd aan deze. langzaam maar zeker werd ik steeds meer afhankelijk, totdat ik niet meer zonder kon. de verschijnselen zijn tot dusver hysterisch veel dromen over iedereen. en dan echt dromen die nergens op slaan, van familieleden die menseneters worden tot vrienden die me helpen een drugsdeal te voorkomen. de meest logische was tot nu toe nog dat ik droomde dat ik naar nederland was gevlogen om jullie allemaal 2 uur te zien op het vliegveld, om vervolgens weer terug naar tanzania te vliegen, en ook daar zit weinig logica in.

drug nr. 2: nederlands eten
ik weet het, ik heb al een stukje geschreven over het eten hier, maar toch moet ik deze noemen. er is een nieuw meisje gekomen, en zij komt ook uit nederland. nu had zij wat leuke tijdschriften mee, wat altijd fijn is. al bladerend door de viva zag ik ineens een paginagrote advertentie staan voor een boerenfruitdrink, en toen was het hek van de dam. vera en ik hebben de halve avond gevuld met noemen wat we allemaal aan etenswaren misten, met als resultaat dat wij de dag erna de halve supermarkt hebben ingeslagen. een bijverschijnsel is rode vingers, ik denk dat ze hier goedkope kleurstoffen gebruiken voor hun paprikachips, want als je die eet krijgen je vingers (en tong) dezelfde kleur als de chips...

drug nr. 3: werk
na me afgelopen zomer 3 slagen in de ronte te hebben gewerkt (om mijn reis naar afrika te betalen) dacht ik dat er niets ergers was dan zoveel te werken. wat blijkt, ik vind niet werken nog erger. uiteraard, de eerste weken genoot ik van die rust, en had ik al mijn energie nodig om me aan te passen aan de cultuur hier, maar afgelopen week begon de energie zich toch op te hopen, ik bedoel, een beetje spelen met kinderen is niet echt werken. vandaar dat ik vandaag naar the office ben gegaan en naar een tweede baantje heb gevraagd, morgen krijg ik te horen waar ik naast kibowa aan de slag kan.

drug nr. 4: sporten
huh, nikki? sporten? sportte nikki dan? okee, ik geef toe, sport was niet een van de eerste dingen die in je op kwam als je aan nikki dacht. maar paardrijden dan weer wel, misschien moet ik deze drug dan ook wel paardrijden noemen. ook hier was ik zeer verslaafd aan. iedere dag dat ik naar kibowa wandel, wens ik dat ik dat op de rug van booster deed, niet omdat het zo vermoeiend is, maar omdat mijn route een perfecte buitenrit geweest zou zijn. bijverschijnsel; mijn buikspieren zijn zeer, zeer, zeer ver te zoeken. gelukkig heb ik een lodge gevonden waar ze safari's te paard organiseren, het bureau waar ze informatie erover verstrekken bleek 300 meter van mijn huis vandaan te zijn. tenminste, volgens google maps, in werkelijkheid ben ik de straat al 3 keer nagelopen zonder het te vinden...

drug nr. 5: onopvallendheid
in nederland had ik niet door dat ik hier op gesteld was. ik bedoel, ik hield wel van iets geks als een hoedje, en opgaan in de massa is nooit mijn grootste ambitie geweest. maar hier val je op en krijg je aandacht omdat je blank bent. en dat is ook de enige echte reden, niet omdat je nou zo sprankelende persoonlijkheid hebt. en na 3 weken zou het ook wel eens fijn zijn om gewoon over straat te kunnen zonder om de 50 meter te worden aangesproken.

drug nr. 6: nederlands weer
aan deze drug was ik totaal niet verslaafd, sterker nog, ik vind het afrikaanse weer heerlijk. toch begon mijn lichaam afkickverschijnselen te vertonen. pattty is back! (voor degene die niet weten waar 'patty is back' op slaat, ik zou eens met een 'van weperen' gaan praten)

drugs, je kunt niet met ze, maar je kunt al helemaal niet zonder ze! en overal waar je komt doe je nieuwe verslavingen op. ik kan me niet indenken dat ik over een paar maanden weer in de regen zit, of dat ik over een half jaar aan het studeren ben. hoe overleef ik ooit zonder de patat van mama Lymo, hoe overleef ik zonder mama Lymo zelf? en hoe overleef ik straks zonder mijn dagelijkse portie carrie, miranda, charlotte, samantha en mr. big? hoe raak ik ooit gewend aan het feit dat je in nederland optijd hoort te komen? en waarom zou ik meer dan 65 cent voor een glas cola betalen? ben ik in nederland echt weer de kleinste? want hier zie ik regelmatig mensen rondlopen die kleiner zijn dan ik. kun je in nederland echt niet elke zondag aan het zwembad liggen? en wat is de maximale hoeveelheid wat ik aan die lekkere likeur mee het vliegtuig in mag nemen?

veranderingen, ban omgevingen, van drugs, van verslavingen. gelukkig blijven er ook altijd dingen hetzelfde. zoals het feit dat mijn kamer, waar dan ook ter wereld altijd een troep zal zijn, en dat ik gister (weliswaar pas na 2 en een halve week) weer eens op de kast zat. en eigenlijk, zijn die stabiele dingen ook wel fijn.