the big five

afgelopen vrijdag vertrokken ik, en 9 andere mensen op safari. hier had ik echt naar uitgekeken. uiteindelijk zijn het 4 dagen geweest met hoogtepunten en dieptepunten. ik heb rillend van de kou wakker gelegen van angst, maar als ik terug denk aan de Ngorongoro-krater met ondergaande zon, inclusief adembenemend uitzicht lijkt happily ever after helemaal geen sprookje meer, maar een reële mogelijkheid.

dag 1: vrijdag
het nadeel aan vrijdagmorgen, is dat er altijd een donderdagavond aan vooraf gaat. tegen al mijn goede voornemens is stond ik uiteindelijk toch tot 2 uur 's nachts in ViaVia, en dus vrijdagmorgen brak klaar voor vertrek. nageltjes gelakt, witte jurk aan, rolkoffertje vol korte broekjes, ik was er klaar voor. het was enigzins jammer dat het eerst nog een halfuur lopen was over zandpaden, maar ik had in een ieder geval geen hakken aangedaan. een goed uur later zat iedereen in 2 auto's gepropt en gingen we opweg naar Lake Manyara. een uitgelezen mogelijkheid om wat nachtrust in te halen. tot de hilariteit van mijn medepassagiers blijk ik niet alleen met open mond, maar ook met open ogen te slapen ...charming... na een korte stop op onze lodge ging het dak van de landrover omhoog, en reden we dan ook het daadwerkelijke park in. alleen al voor de natuur zou je zoiets moeten meemaken. maar bij natuur bleef het niet. de eerste dag hebben we apen, nijlpaarden, olifanten, zebra's, giraffen, impala's, en gnoe's gespot, en de die-hard-safari-gangers (waar ik uiteraard onder viel) hebben ook nog van heel dichtbij een buffel mogen bewonderen. staand in de landrover, wind door je haren, super! (niet dat ik jullie jaloers wil maken hoor) eenmaal terug bij de Twiga-lodge besloot ik een douche te nemen,dit resulteerde in kleren die drijfnat werden door ijskoud water, en dus geen lange broek om aan te trekken, maar een shortje. ach, er zijn ergere dingen, en ik hing de broek buiten te drogen. we kregen een heerlijk maaltijd (eindelijk iets anders dan rijst!) en genoten die avond lekker na met een savanna. het nagenieten was helaas van korte duur want het begon te regenen, en als het in Afrika regent, dan regent het hard! binnen een halve minuut was iedereen bij de tent, maar het was al te laat, want iedereen was drijfnat. de eerste nacht was dus een koude en een natte, maar ik had goede hoop dat al onze kleren morgen wel weer zouden drogen.

dag 2: zaterdag
al mijn goede hoop ten spijt regende het de volgende morgen nog steeds, weliswaar niet meer zo hard, maar ik had geen droge kleren om aan te trekken, alles was op zijn minst klam, zo niet drijfnat, en mijn lange broek hing nog braaf buiten te 'drogen'. uiteindelijk heb ik me maar in een rokje gehesen (het minste contact met de huid) en het minst natte T-shirt. het ontbijt was heerlijk, pannekoeken, gebakken ei, er werd echt goed voor ons gezorgd! een klein uur later zaten we allemaal weer in de auto gepakt, klaar om op weg te gaan naar Serengeti. het was een behoorlijk lange en koude trip. de regen sloeg tegen de ramen aan, en waar je ook kijken kon was de lucht paars-grijs. het leek ondenkbaar dat we een dag geleden nog in de zon stonden te verbranden! uiteraard lieten wij ons niet ontmoedigen door zoiets als weer, iedereen had een behoorlijke voorraad lekkers ingeslagen, en samen met veel chocolade, bier, en konyagi-cola hebben we de autorit zingend voortgezet! nog steeds koud en nat kwamen we aan in de Serengeti, en begonnen we aan safari 2. helaas kon het dak niet omhoog, omdat het nog steeds regende, dat was wel even een domper! wel konden we hyena's en zelf een cheeta (van heeeel ver weg) aan ons lijstje toevoegen! uiteindelijk hield het op met regenen, en zijn we bij ons kamp aangekomen. dit lag midden in de Serengeti, en er schenen 's nachts allemaal dieren rond ons kamp te lopen... binnen 5 minuten bleek dat al waarheid te zijn, er stond een buffel binnen 50 meter afstand! (voor de duidelijkheid, buffel en nijlpaard hebben de meeste doden op hun naam staan) de reacties waren nogal uiteenlopend. sommige vluchtte halfhuilend de badkamer in, en sommige konden nauwelijks hun enthousiasme bedwingen, ik hoorde niet bij de eerste groep. na de opwinding over de buffel kwamen we tot een iets minder leuke ontdekking, onze matrassen en slaapzakken waren natgeregend, nacht 2 werd zo mogelijk nog kouder...

dag 3: zondag
na een paar keer wakker te zijn geworden (2 keer van de kou, 1 keer vanwege een kudde buffels die vlak langs ons kamp galoppeerde) ging om half 6 de wekker, en om kwart voor 6 zaten we in de auto. mijn broek was nog steeds nat, mijn topje klam en mijn ballerina's ook, kortom, het was ijs-en-ijskoud! in het schemerdonker reden we door de Serengeti, in de hoop wat dieren in actie te zien. dankzij een off-road-actie van onze chauffeurs hebben we 2 leeuwen gezien, weliswaar niet in actie, maar mijn god wat een prachtbeesten! ze zijn zo gigantisch! en ik weet dat dieren niet dezelfde emoties hebben als mensen, maar ik zou zweren dat ze je met de grootst mogelijke arrogantie aankeken! nog diep onder de indruk reden we weer verder. even later brak een waterig zonnetje door, en kon het dak omhoog. het is onbeschrijflijk hoe heerlijk het is om met de wind door je haren, de geur van nat gras in je neus, over de savanne te rijden, ik genoot dan ook volop. maar niet voor lang, we kwamen met een noodstop tot stilstand, waardoor ik keihard tegen het frame van de auto aanknalde. terwijl ik in mezelf vloekte schreeuwde onze driver; "OH MY GOD!!! it's a leopard!!" en jawel hoor, daar zat hij, in een boom die op 20 meter afstand stond, een luipaard! hij bleef niet lang zitten, superlenig sprong hij uit de boom, liep naar onze auto toe en vervolgens via het zandpad van ons weg. binnen no time waren er 15 andere auto's gearriveerd, maar inmiddels hadden wij allang de meest prachtige foto's gemaakt, en het luipaard bleef maar in de schaduw van de auto's lopen! terwijl ik half uit het raam hing liep ze op een halve meter van mij af, en ineens keek ze me recht in de ogen. ik denk dat de totale blik een seconde geduurd heeft, maar ik ben nu nog van slag. ik weet niet wat voor emoties luipaarden voelen, maar in dit geval kan ik mijn eigen niet eens omschrijven, wat ik wel kan vertellen is dat de allesoverheersende emotie ontzag is, ontzag voor de schoonheid en de perfectie van de natuur. die avond kampeerde we weer in een bushkamp, maar nu met een prachtig uitzicht op de Ngorongoro-krater nadat we onze tenten hadden opgezet hebben we in stilte naar de ondergaande zon gekeken, die ondanks de wolken prachtig was. de avond was weer gezellig, de nacht vreselijk. op weg naar mijn tent zou ik zweren dat ik ogen van hyena's op zag lichten in het donker, en ik weet ook zeker dat er een olifant door ons kamp liep, wat de ochtend erna is bewezen door de mest die het beest had achtergelaten.

dag 4: maandag
om 6 uur zaten we weer al bibberend in de auto en terwijl de zon opkwam reden we de krater in. weer was het uitzicht schitterend, en omdat mijn broek inmiddels droog was, kon ik er optimaal van genieten. de big five bestaat uit; buffel, olifant, leeuw, luipaard en neushoorn, wij hadden dus alleen nog maar de rhino te gaan, met 20 rhino's in de krater leek me dat geen onmogelijke opdracht. met onze vingers gekruisd en verrekijkers in de aanslag gingen we opzoek, en bam, binnen vijf minuten hadden we er drie in het vizier! 2 van een hele verre afstand (als in; ik zie 2 vlekjes en de gids zegt dat het neushoorns zijn) en eentje op zo'n 200 meter. het beste was dat die dichtsbijzijnde neushoorn ook steeds dichterbij kwam. hij was van plan de weg over te steken! de auto met de andere helft van de groep reed snel 100 meter voor ons uit zodat het dier ruimte genoeg had om tussen onze auto's door te lopen. en jawel, hij begon te rennen! op 100 meter van de weg af stond hij ineens weer stil, terwijl onze driver luid vloekte keken wij toe hoe vanaf de andere kant 2 auto's onze collega's inhaalde, en precies tussen ons in gingen staan. de toeristen pakten hun camera's erbij, de neushoorn stond nog 5 tellen stil en besloot toen het hazenpad te nemen, en rende de adere kant op, uit ons blikveld. mijn baldadigheid had op dat moment een hoogtepunt bereikt, wij hadden een half uur staan toekijken hoe een grijze vlek steeds meer de vormen van een neushoorn aannam, het beest had ons op maximaal 50 meter afstand willen passeren en die kans was in welgeteld een halve minuut verdwenen! maar baldadigheid houdt niet lang stand, zeker niet als je vervolgens een leeuwefamilie tegenkomt, en later nog 5 grijze vlekken (lees rhino's van ver) ziet. the big five is binnen! op de terugweg zagen we nog hoe een leeuwin een buffel aan het veroberen was, en even later reden we de krater uit, opweg terug naar Arusha, met een laatste blik op een van de mooiste plekken op aarde.

4 dagen vol hoogte en diepte punten, maar laten we wel wezen, de hoogtepunten wegen 1000 maal zwaarder dan de diepte, en ik zou zo weer willen gaan! wel weet ik zeker dat ik mount kili niet ga doen, ik heb het koud genoeg gehad voor de komende 3 jaar, dus terwijl mijn huisgenootjes liggen te verkleumen van de kou in sneeuw die toch over 10 jaar verdwenen is, lig ik lekker op Zanzibar, na te genieten van mijn safari. achteraf hoorde ik dat de gidsen zich toch wat zorgen over mijn veiligheid maakten (ze schenen echt te denken dat ik naar de buffel toe zou lopen), en misschien heb ik ook niet echt geholpen door bij elk dier dat ik zag "I want to toutche it!" te roepen. maarja, wat is het leven zonder een beetje dramaqueen. ik denk dat ik binnenkort maar begin te sparen voor die safari te paard, ik heb immers nog niet met giraffen meegegaloppeerd...

en dan sluit ik dit lange verhaaltje af met een klein beetje educatie; zie hier, een liedje.
elephantie, elephantie,
yes, yes, yes,
come to the bus
no, no, no,
why, why, why,
because I'm to big!

pattyscore: 4